XLVIII. Ad Ludovicum regem Galliarum.--De expeditione in Terram Sanctam suscipienda (7) (Anno 1145, Dec. 1.)[MANSI, Concil., XXI, 626.][p. 1064A]
EUGENIUS episcopus, servus servorum Dei, charissimo filio LUDOVICO illustri et glorios Francorum regi, et dilectis filiis principibus, et universi Dei fidelibus per Galliam constitutis, salutem et apostolicam benedictionem.
Quantum praedecessores nostri Romani pontifices pro liberatione Orientalis Ecclesiae laboraverunt, antiquorum relatione didicimus, et in gestis eorum scriptum reperimus. Praedecessor etenim noster felicis
[p. 1064B]
memoriae papa Urbanus tanquam tuba intonuit, et ad ipsius deliberationem sanctae Romanae Ecclesiae filios de diversis mundi partibus sollicitare curavit. Ad ipsius siquidem vocem, Ultramontani, et praecipue Francorum regni fortissimi et strenui bellatores, et illi etiam de Italia, charitatis ardore succensi convenerunt, ut maximo congregato exercitu, non sine magna proprii sanguinis effusione, divino eos auxilio comitante, civitatem illam, in qua Salvator noster pro nobis pati voluit, et gloriosum ipsius sepulcrum passionis suae nobis memoriale dimisit, et quamplures alias, quas prolixitatem vitantes memorare supersedemus, a paganorum spurcitia liberarent. Quae per gratiam Dei et patrum vestrorum studium, qui per intervalla temporum eas defendere,
[p. 1064C]
et Christianum nomen in partibus illis dilatare pro viribus studuerunt, usque ad nostra tempora a Christianis detentae sunt, et aliae urbes infidelium ab ipsis viriliter expugnatae.
Nunc autem nostris et ipsius populi peccatis exigentibus, quod sine magno dolore et gemitu proferre non possumus, Edessa civitas, quae nostra lingua Rohais dicitur; quae etiam, ut fertur, cum quondam in Oriente tota terra a paganis detineretur, ipsa sola sub Christianorum potestate Domino serviebat, ab inimicis crucis Christi capta est, et multa Christianorum castella ab ipsis occupata. Ipsius quoque civitatis archiepiscopus cum clericis suis, et multi alii Christiani, ibidem interfecti sunt;
[p. 1064D]
et sanctorum reliquiae in infidelium conculcationem datae sunt et dispersae. In quo quantum Ecclesiae Dei et toti Christianitati periculum immineat, et nos cognoscimus, et prudentiam vestram latere non credimus. Maximum namque nobilitatis et probitatis indicium fore cognoscitur, si ea quae patrum strenuitas acquisivit, a vobis filiis strenue defendantur. Verumtamen si, quod absit! secus contigerit, patrum fortitudo in filiis imminuta probatur.
Universitatem itaque vestram in Domino commonemus, rogamus, atque praecipimus, et in peccatorum
[p. 1065A]
remissionem injungimus, ut qui Dei sunt, et maxime potentiores et nobiles, viriliter accingantur, infidelium multitudini, quae fere semper victoria super nos adepta laetatur (
, sic occurrere, et Ecclesiam Orientalem tanta patrum vestrorum, ut praediximus, sanguinis effusione ab eorum tyrannide liberatam, ita defendere, et multa captivorum millia confratrum nostrorum de ipsorum manibus eripere studeatis, ut Christiani nominis dignitas vestro tempore augeatur, et vestra fortitudo, quae per universum mundum laudatur, integra et illibata servetur. Sit vobis etiam in exemplum bonus ille Mathathias, qui pro paternis legibus conservandis seipsum cum filiis et parentibus suis morti exponere, et quidquid in mundo possidebat relinquere nullatenus
[p. 1065B]
dubitavit: atque tandem, divino cooperante auxilio, per multos tamen labores tam ipse quam sua progenies de inimicis viriliter triumphavit.
Nos autem, vestrorum quieti et ejusdem ecclesiae destitutioni paterna sollicitudine providentes, illis qui tam sanctum tamque pernecessarium opus et laborem devotionis intuitu suscipere et perficere decreverint, illam peccatorum remissionem quam praefatus praedecessor noster papa Urbanus institnit, auctoritate nobis a Deo concessa concedimus et confirmamus; atque uxores et filios eorum, bona quoque et possessiones, sub sanctae Ecclesiae, nostra etiam et archiepiscoporum, episcoporum et aliorum praelatorum Ecclesiae Dei protectione manere
[p. 1065C]
decernimus.
Auctoritate etiam apostolica prohibemus ut de omnibus quae, cum crucem acceperint, quiete possederint, ulla deinceps quaestio moveatur, donec de ipsorum reditu vel obitu certissime cognoscatur.
Praeterea, quoniam illi qui Domino militant nequaquam in vestibus pretiosis, nec cultu formae, nec canibus, vel accipitribus, vel aliis, quae portendant lasciviam, debent intendere, prudentiam vestram in Domino commonemus, ut qui tam sanctum opus incipere decreverint, nullatenus in vestibus variis aut grisiis, sive in armis aureis vel argenteis intendant, sed in talibus armis (9) , equis, et caeteris quibus infideles expugnent, totis viribus studium et diligentiam adhibeant.
[p. 1065D]
Quicunque vero aere premuntur alieno, et tam sanctum iter puro corde incoeperint, de praeterito usuras non solvant; et si ipsi, vel alii pro eis occasione usurarum astricti sunt, sacramento vel fide apostolica eos auctoritate absolvimus.
Liceat eis etiam terras, sive caeteras possessiones suas, postquam commoniti propinqui sive domini, ad quorum feudum pertinent, pecuniam commodare aut noluerint, aut non valuerint, ecclesiis, vel personis ecclesiasticis, vel aliis quoque fidelibus libere sine ulla reclamatione impignorare.
Peccatorum remissionem et absolutionem, juxta praefati praedecessoris nostri institutionem, omnipotentis
[p. 1066A]
Dei et beati Petri apostolorum principis auctoritate nobis a Deo concessa, talem concedimus, ut qui tam sanctum iter devote incoeperit et perfecerit, sive ibidem mortuus fuerit, de omnibus peccatis suis, de quibus corde contrito et humiliato confessionem susceperit, absolutionem obtineat, et sempiternae retributionis fructum ab omnium remuneratore percipiat.
Datum Vetrallae, Kalendis Decembris.
http://colet.lib.uchicago.edu/cgi-bin/getobject_?c.4603:1:1:46./projects/artflb/databases/efts/PLD/IMAGE1/
